Γιατί τα αδέρφια πρέπει να είναι αγαπημένα.

Σκιλούρου(Πλούτ.Αποφθ.βασ.και στρατ. 174f):
«Σκίλουρος ογδοήκοντα παίδας άρρενας απολιπών,επειδή τελευτάν ήμελλε,δέσμην ακοντίων εκάστω προτείνων εκέλευε καταθραύσαι.πάντων δε απαγορευσάντων,καθ’εν αυτός έλκων ακόντιον πάντα ραδίως έκλασε,διδάσκων εκείνους,ότι συνεστώτες και ομονοούντες ισχυροί διαμενούσιν,ασθενείς δ’ έσονται διαλυθέντες».

(Ο Σκίλουρος,που άφησε ογδόντα αγόρια,όταν ήταν να πεθάνει,προβάλλοντας στον καθένα ξεχωριστά μία δέσμη ακοντίων τους πρόσταζε να τα σπάσουν.Αφού όλοι κουράστηκαν από την προσπάθεια μάταια,ο ίδιος βγάζοντας από τη δέσμη ένα ένα ακόντιο εύκολα τα έσπασε όλα,διδάσκοντάς τους ότι,αν είναι ενωμένοι και ομονοούν,θα είναι ισχυροί,ενώ,αν σκορπισθούν,θα είναι αδύναμοι).




(Πηγή:Από το κεφάλαιο «Ότι κάλλιστον η φιλαδελφία και η περί τους συγγενείς διάθεσις,και ότι αναγκαίοι» του «Ανθολογίου» του Ιωάννου Στοβαίου).