Γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αλλαγές της τύχης με μετριοπάθεια.

1.Τραγικόν επεισόδιον(Tr.adesp.547 N.):
«…καν γαρ πέση τις εξ ελάττονος μέτρου,ευπερικάλυπτον έσχε την δυσπραξίαν.όγκου δε μεγάλου πτώμα γίγνεται μέγα…».

(Γιατί,αν πέσει κάποιος από χαμηλότερο ύψος,η δυστυχία που τον βρίσκει είναι πιο υποφερτή,ενώ η πτώση μεγάλου όγκου είναι σημαντική)

2.Ισοκράτους προς Δημόνικον(41,11a):
«Νόμιζε μηδέν είναι των ανθρωπίνων βέβαιον∙ούτω γαρ ούτ’ευτυχών έση περιχαρής ούτε δυστυχών περίλυπος».

(Να μη θεωρείς τίποτα από τα ανθρώπινα βέβαιο∙διότι έτσι ούτε,όταν ευτυχείς,θα είσαι πολύ χαρούμενος ούτε,όταν δυστυχείς,θα είσαι πολύ λυπημένος).




(Πηγή:Από το κεφάλαιο «Ότι αβέβαιος η των ανθρώπων ευπραξία μεταπιπτούσης ραδίως της τύχης» του «Ανθολογίου» του Ιωάννου Στοβαίου).