Πού βρίσκεται η ψυχική γαλήνη,κατά τον Δημόκριτο.

«...ανθρώποισι γαρ ευθυμίη γίνεται μετριότητι τέρψιος και βίου συμμετρίη•τα δ’ ελλείποντα και υπερβάλλοντα μεταπίπτειν τε φιλεί και μεγάλας κινήσιας εμποιείν τηι ψυχήι.αι δ’ εκ μεγάλων διαστημάτων κινούμεναι των ψυχέων ούτε ευσταθέες εισίν ούτε εύθυμοι.επί τοις δυνατοίς ουν δει έχειν την γνώμην και τοις παρεούσιν αρκέεσθαι των μεν ζηλουμένων και θαυμαζομένων ολίγην μνήμην έχοντα και τηι διανοίαι μη προσεδρεύοντα,των δε ταλαιπωρεόντων τους βίους θεωρέειν,εννοούμενον α πάσχουσι κάρτα,όκως αν τα παρέοντα σοι και υπάρχοντα μεγάλα και ζηλωτά φαίνηται,και μηκέτι πλειόνων επιθυμέοντι συμβαίνηι κακοπαθείν τηι ψυχήι.ο γαρ θαυμάζων τους έχοντας και μακαριζομένους υπό των άλλων ανθρώπων και τηι μνήμηι πάσαν ώραν προσεδρεύων αεί επικαινουργείν αναγκάζεται και επιβάλλεσθαι δι’ επιθυμίην του τι πρήσσειν ανήκεστον ων νόμοι κωλύουσιν.διόπερ τα μεν μη δίζεσθαι χρεών,επί δε τοις ευθυμέεσθαι χρεών,παραβάλλοντα τον εαυτού βίον προς τον των φαυλότερον πρησσόντων και μακαρίζειν εωυτόν ενθυμεύμενον α πάσχουσιν,οκόσωι αυτέων βέλτιον πρήσσει τε και διάγει.ταύτης γαρ εχόμενος της γνώμης ευθυμότερόν τε διάξεις και ουκ ολίγας κήρας εν τωι βίωι διώσεαι,φθόνον και ζήλον και δυσμενίην».


(Οι άνθρωποι αποκτούν ψυχική γαλήνη με τις μετρημένες απολαύσεις και με τη μετρημένη ζωή.Ό,τι είναι ελλειμματικό ή υπερβολικό,συνήθως μεταπίπτει στο αντίθετό του και δημιουργεί στην ψυχή μεγάλες κινήσεις.Οι ψυχές,οι οποίες κινούνται ανάμεσα σε μεγάλα διαστήματα,δεν είναι σταθερές ούτε γαλήνιες.Πρέπει,συνεπώς,να στρέφει κάποιος τον νου σε πράγματα που είναι μέσα στις δυνάμεις του και ν’ αρκείται σ’ αυτά που έχει.Δεν πρέπει να υπολογίζει ιδιαίτερα ούτε να προσηλώνει το μυαλό του σε όσα ζηλεύουν και θαυμάζουν οι περισσότεροι.Να κοιτάζει τη ζωή των ταλαίπωρων ανθρώπων και να καταλαβαίνει αυτά που υποφέρουν,ώστε αυτά που έχει κοντά του και διαθέτει θα τού φανούν μεγάλα και σπουδαία,και η ψυχή του δεν θα ταλαιπωρείται από την επιθυμία περισσότερων πραγμάτων.Όποιος,άλλωστε,θαυμάζει τους πλούσιους και εκείνους που καλοτυχίζονται από τους άλλους ανθρώπους,καθώς και όποιος ζει διαρκώς μέσα στη μνήμη του,είναι αναγκασμένος πάντοτε να προσπαθεί κάτι καινούργιο και να ωθείται από την επιθυμία του σε πράξεις ανεπανόρθωτες,από αυτές που απαγορεύουν οι νόμοι.Για τον λόγο αυτό εκείνα (όσα βρίσκονται μακριά μας),δεν πρέπει να τα αναζητούμε,αλλά να νιώθουμε ψυχική γαλήνη με τα άλλα (όσα βρίσκονται κοντά μας),παραβάλλοντας τη δική μας ζωή με τη ζωή,όσων βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.Πρέπει να καλοτυχίζουμε τον εαυτό μας για το πόσο καλύτερα ζούμε εμείς,αναλογιζόμενοι αυτά που υποφέρουν εκείνοι.Έχοντας αυτά κατά νου,θα ζήσεις με περισσότερη ψυχική γαλήνη και στη ζωή σου θ’ απομακρύνεις ουκ ολίγα κακά,τον φθόνο,τη ζήλια και τη δυσμένεια).