Ρήσεις του Διογένους.

α.«Σπουδαιολογουμένω ποτέ ως ουδείς προσήει,επέβαλε τερετίζειν•αθροισθέντων δε,ωνείδισεν ως επί μεν τους φληνάφους αφικνουμένων σπουδαίως,επί δε τα σπουδαία βραδυνόντων ολιγώρως».
(Κάποτε που μιλούσε για σπουδαία θέματα,επειδή κανείς δεν πήγαινε να τον ακούσει,άρχισε να μιμείται την φωνή του τζιτζικιού.Μαζεύτηκαν τότε πολλοί και τους κατηγόρησε ότι για τις ανοησίες δείχνουν ενδιαφέρον,ενώ για τα σπουδαία αδιαφορούν).


β.«Κατεγίνωσκε δε και των επαινούντων μεν τους δικαίους,ότι χρημάτων επάνω είεν,ζηλούντων δε τους πολυχρημάτους».
(Κατέκρινε και αυτούς που επαινούσαν τους δικαίους,επειδή είναι υπεράνω χρημάτων,ενώ συγχρόνως ζήλευαν τους πλουσίους).


γ.«Θαυμάζειν τ’έφη ει χύτραν μεν και λοπάδα ωνούμενοι κομπούμεν•άνθρωπον δε μόνη τη όψει αρκείσθαι».
(Απορεί,είπε,που,όταν πρόκειται να αγοράσουμε χύτρα ή γαβάθα,το κάνουμε θέμα,ενώ,όταν πρόκειται για άνθρωπο,αρκούμαστε στην εξωτερική εμφάνιση).


δ.«Ένθα και πυνθανομένου του Ξενιάδου πώς αυτόν θάψειεν,έφη,«επί πρόσωπον» •του δ’ερομένου «διά τί;» «ότι μετ’ολίγον»,είπε,«μέλλει τα κάτω αναστρέφεσθαι»
(Όταν τον είχε ρωτήσει ο Ξενιάδης,πώς θα ήθελε να τον θάψουν,τού απάντησε:«Με το πρόσωπο προς τα κάτω».«Γιατί;»«Επειδή σύντομα θα’ρθουν τα πάνω κάτω»).


ε.«Εν Μεγάροις ιδών τα μεν πρόβατα τοις δέρμασιν εσκεπασμένα,τους δε παίδας αυτών γυμνούς,έφη,«λυσιτελέστερον εστί Μεγαρέως είναι κριόν ή υιόν».
(Όταν είδε στα Μέγαρα τα πρόβατα σκεπασμένα με δέρματα και τα παιδιά γυμνά,είπε:«Στα Μέγαρα συμφέρει καλύτερα να είσαι κριάρι παρά παιδί»).


στ.«Θεασάμενος ποτέ τους ιερομνήμονας των ταμιών τινα φιάλην υφηρημένον άγοντας έφη,«οι μεγάλοι κλέπται τον μικρόν άγουσι».
(Όταν είδε κάποτε τους υπεύθυνους της περιουσίας ενός ιερού να οδηγούν στη φυλακή κάποιον που είχε κλέψει μια φιάλη,είπε:«οι μεγάλοι κλέφτες οδηγούν τον μικρό»).


ζ.«Και πάλιν ειπόντος τινός,«Σινωπείς σου φυγήν κατέγνωσαν»,«εγώ δε γε»,είπεν,«εκείνων μονήν».
(Κι όταν πάλι κάποιος τού είπε:«οι Σινωπείς σε καταδίκασαν σε εξορία»,απάντησε:«Και εγώ εκείνους τους καταδίκασα να μείνουν στον τόπο τους»).


η.«Ερωτηθείς διά τι το χρυσίον χλωρόν εστίν,έφη,«ότι πολλούς έχει τους επιβουλεύοντας».
(‘Όταν τον ρώτησαν,γιατί το χρυσάφι έχει χρώμα κιτρινωπό,είπε:«Επειδή έχει πολλούς που το επιβουλεύονται»).


θ.«Προς τον ειπόντα,«πολλοί σου καταγελώσιν»,«αλλ’εγώ»,έφη,«ου καταγελώμαι».
(Σ’αυτόν που τού είπε:«Πολλοί σε κοροϊδεύουν»,απάντησε:«Εγώ,όμως,δεν κοροϊδεύομαι»).


ι.«Ερωτηθείς διά τι προσαίταις μεν επιδιδόασι,φιλοσόφοις δε ου,έφη,«ότι χωλοί μεν και τυφλοί γενέσθαι ελπίζουσι,φιλοσοφήσαι δ’ουδέποτε»
(Όταν ρωτήθηκε,γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους,όχι,όμως,τους φιλοσόφους,είπε:«Γιατί κουτσοί και τυφλοί υπάρχει περίπτωση να γίνουν,φιλόσοφοι,όμως,αποκλείεται»).


κ.«Αναξιμένει τω ρήτοριπαχεί όντι προελθών,«επίδος και ημίν»,έφη,«τοις πτωχοίς της γαστρός•και γαρ αυτός κουφισθήση και ημάς ωφελήσεις».
(Πήγε στον ρήτορα Αναξιμένη που ήταν χοντρός και τού είπε:«Δώσε και σε μας τους φτωχούς λίγη από την κοιλιά σου•και εσύ θα ξαλαφρώσεις και εμάς θα ωφελήσεις»).


λ.«Θαυμάζοντος τινος τα εν Σαμοθράκη αναθήματα,έφη,«πολλώ αν είη πλείω ει και οι μη σωθέντες ανετίθεσαν».
(Σε κάποιον που θαύμαζε τα αφιερώματα στη Σαμοθράκη είπε:«Θα ήταν πολύ περισσότερα,αν έστελναν αφιερώματα και αυτοί που δεν σώθηκαν»).


μ.«Τους ασώτους είπε παραπλησίους είναι συκαίς επί κρημνώ πεφυκυίαις,ων του καρπού μεν άνθρωπος ουκ απογεύεται,κόρακες δε και γύπες εσθίουσι».
(Παρομοίαζε τους ασώτους με συκιές φυτρωμένες στην άκρη γκρεμού,που τον καρπό τους δεν τον δοκιμάζουν οι άνθρωποι,αλλά τον τρώνε οι γύπες και τα κοράκια).


ν.«Ερωτηθείς τι αυτώ περιγέγονεν εκ φιλοσοφίας,έφη,«και ει μηδέν άλλο,το γουν προς πάσαν τύχην παρεσκευάσθαι».
(Όταν ρωτήθηκε,τι κέρδισε από την φιλοσοφία,είπε:«Αν μη τι άλλο,σίγουρα το να είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω ο,τιδήποτε μού τύχει»).


ξ.«Τους ερώντας έφη προς ηδονήν ατυχείν».
(Οι ερωτευμένοι,έλεγε,ανλούν την ηδονή από την ατυχία).


ο.«Ουδέν γε μην έλεγε το παράπαν εν τω βίω χωρίς ασκήσεως κατορθούσθαι,δυνατήν δε ταύτην παν εκνικήσαι.δέον ουν αντί των αχρήστων πόνων τους κατά φύσιν ελομένους ζην ευδαιμόνως».
(Χωρίς εξάσκηση,έλεγε,τίποτε δεν μπορούμε να καταφέρουμε,ενώ με την αξάσκηση μπορεί να ξεπερασθεί κάθε εμπόδιο.Πρέπει,λοιπόν,να επιλέγουμε όχι τους άχρηστους κόπους,αλλά αυτούς που επιβάλλει η φύση,για να ζούμε ευτυχισμένα).


π.«Θεασάμενος υιόν εταίρας λίθον εις όχλον βάλλοντα,«πρόσεχε»,έφη,«μη τον πατέρα πλήξης».
(Στον γιο μιας εταίρας που έριχνε πέτρες στο πλήθος,είπε:«Πρόσεχε,μήπως χτυπήσεις τον πατέρα σου»).


ρ.«Ειπόντος τινος αυτώ,«επίταττε ημίν,Διόγενες»,απαγαγών αυτόν ημιωβολίου τυρόν εδίδου φέρειν•αρνησαμένου δε,«την σην»,έφη,«και εμήν φιλίαν ημιωβολίου τυρίδιον διαλέλυκε».
(Κάποιος τού είπε:«Διογένη,πες μας,τι να κάνουμε»,τότε ο Διογένης τού έδωσε να κρατά ένα κομμάτι τυρί αξίας μισού οβολού.Επειδή ο άλλος αρνήθηκε,τού είπε:«Η φιλία μας διαλύθηκε από ένα κομματάκι τυρί»).






(Πηγή:«Φιλοσόφων βίων και δογμάτων συναγωγή» του Διογένη Λαερτίου).