Η ανάγκη συνύπαρξης και συνεργασίας των κοινωνικών τάξεων.

Το 494 π.Χ. οι πληβείοι της Ρώμης εγκατέλειψαν την πόλη,αρνούμενοι να υπηρετήσουν την πατρίδα στους πολέμους κατά της ιταλικής πολεμικής φυλής των Σαβίνων,γιατί οι πατρίκιοι αρνήθηκαν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους προς τον λαό για δικαιοσύνη και μετριοπάθεια.Οι πλούσιοι της εποχής ήθελαν τους φτωχούς Ρωμαίους μόνο ως πολεμιστές και υπερασπιστές των συμφερόντων τους.Οι στιγμές ήταν πολύ κρίσιμες για την Ρώμη,που κινδύνευε με αφανισμό,καθώς οι Σαβίνοι,αντιλαμβανόμενοι το χάος που επικρατούσε στην πόλη,εισέβαλαν σ’αυτή και άρχισαν να την πυρπολούν.Χάρη στην παρέμβαση,όμως,της βουλής και την ευφυΐα του απεσταλμένου της,υπάτου Μενηνίου Αγρίππα,επήλθε η συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνικών τάξεων της Ρώμης.Το ακόλουθο απόσπασμα μας παραθέτει ο Πλούταρχος:

«…ταύτ’ έδεισεν η βουλή,και τους επιεικείς μάλιστα και δημοτικούς των πρεσβυτέρων εξαπέστειλε.προηγόρει δε Μενήνιος Αγρίππας,και πολλά μεν του δήμου δεόμενος,πολλά δ’ υπέρ της βουλής παρρησιαζόμενος,τελευτώντι τω λόγω περιήλθεν εις σχήμα μύθου διαμνημονευόμενον.έφη γαρ ανθρώπου τα μέλη πάντα προς την γαστέρα στασιάσαι και κατηγορείν αυτής,ως μόνης αργού και ασυμβόλου καθεζομένης εν τω σώματι,των δ’ άλλων εις τας εκείνης ορέξεις πόνους τε μεγάλους και λειτουργίας υπομενόντων∙την δε γαστέρα της ευηθείας αυτών καταγελάν,αγνοούντων ότι την τροφήν υπολαμβάνει μεν εις αυτήν άπασαν,αναπέμπει δ’ αύθις εξ αυτής και διανέμει τοις άλλοις.«ούτος ουν» έφη «και της συγκλήτου λόγος εστίν ω πολίται προς υμάς∙τα γαρ εκεί τυγχάνοντα της προσηκούσης οικονομίας βουλεύματα και πράγματα πάσιν υμίν επιφέρει και διανέμει το χρήσιμον και ωφέλιμον».Εκ τούτου διηλλάγησαν…».

(...Η βουλή τρομοκρατήθηκε απ’αυτά και έστειλε στον λαό τους πιο επιεικείς και αγαπητούς από τους γεροντότερους.Πρώτος μίλησε ο Μενήνιος Αγρίππας και,αφού παρακάλεσε πολύ τον λαό και μίλησε με παρρησία με καλά λόγια για την βουλή,κλείνοντας τον λόγο του αναφέρθηκε σε έναν μύθο,που πέρασε στην αιώνια μνήμη.Είπε,δηλαδή,ότι κάποτε όλα τα μέλη του σώματος εξεγέρθηκαν ενάντια στο στομάχι και το κατηγορούσαν ότι είναι το μόνο μέλος του σώματος που είναι αργόσχολο και αμέτοχο,ενώ τα άλλα μέλη υπομένουν πολλούς κόπους και εργασίες,για να καλύπτουν τις ορέξεις του∙και το στομάχι γελούσε με την ανοησία τους,καθώς αγνοούν ότι δέχεται μεν μέσα του όλη την τροφή,αλλά την ξαναστέλνει και την διανέμει στα άλλα μέλη.Και είπε:«Αυτή,λοιπόν,είναι η απολογία της συγκλήτου προς εσάς,πολίτες∙γιατί τις αποφάσεις και τα θεσπίσματα που λαμβάνει εκεί με σωστή διοίκηση τα επιστρέφει και διανέμει σε όλους εσάς κάθε χρήσιμο και ωφέλιμο πράγμα».Μετά από αυτό συμφιλιώθηκαν…).



(Πηγή:Από τον Βίο του Γαΐου Μαρκίου «Κοριολανού» του Πλουτάρχου,εκ του έργου του «Βίοι παράλληλοι»).