Το βαθύτερο νόημα της λέξης «πατρίδα».

Ιεροκλέους εκ του Πώς πατρίδι χρηστέον:
«Μετά τον περί θεών λόγον ευλογώτατόν εστιν υποθέσθαι πώς πατρίδι χρηστέον.έστι γαρ ωσανεί δεύτερός τις θεός αύτη <ή> νη Δία πρώτος και μείζων γονεύς•παρ’ ο δη και ο τούνομα τω πράγματι θέμενος ουκ ανεντρεχές έθετο,παρασχηματίσας μεν τω πατρί,θηλυκώς δ’ εξενεγκών,ιν’ οίον μίγμα τυγχάνοι της τε του πατρός και της μητρώας…και δη ούτος μεν ο λόγος υπαγορεύει πατρίδα τιμάν επίσης τοις δυσί γονεύσι την μίαν,ώστε θατέρου μεν των γειναμένων οποτερουούν και δη προκρίνειν την πατρίδα,προτιμάν δ’ αυτής μηδ’ άμα τους δύο,δι’ ίσης δε μοίρας άγειν…».

(Μετά το λόγο για τους θεούς είναι πάρα πολύ εύλογο να συμβουλεύσω πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος προς την πατρίδα του.Διότι αυτή είναι σαν κάποιος δεύτερος θεός ή,μα το Δία,πρώτος και μεγαλύτερος γονιός•γι’ αυτό λοιπόν και αυτός που της έδωσε την ονομασία δεν την έδωσε αταίριαστα,αλλά σχηματίζοντάς το από τον πατέρα και δίνοντάς του γένος θηλυκό,για να είναι ένα μείγμα και από τον πατέρα και από την μητέρα…Αυτός,λοιπόν,ο λόγος υπαγορεύει να τιμάμε την πατρίδα,που είναι μία,εξίσου με τους δυο γονείς,ώστε να προκρίνουμε την πατρίδα από οποιονδήποτε χωριστά από τους δυο γονείς και να μην προτιμούμε απ’ αυτή και τους δυο συνάμα,αλλά να τους βάζουμε σε ίση μοίρα).




(Πηγή:Από το κεφάλαιο «Περί πατρίδος» του «Ανθολογίου» του Ιωάννου Στοβαίου).