Περί υπεροψίας.

α.Ευριπίδου «Ανδρομάχης»(189):
«Ου γαρ πνέοντες μεγάλα τους κρείσσους λόγους πικρώς φέρουσι των ελασσόνων ύπο».
(Όσοι είναι παραφουσκωμένοι,πικρά υπομένουν τα καλύτερα λόγια που λένε κατώτεροί τους).

β.Ευριπίδου «Ηρακλείδαι»(388):
«Ο Ζευς κολαστής των άγαν υπερφρόνων».
(Ο Δίας είναι τιμωρός των υπερβολικά περήφανων).

γ.Σοφοκλέους «Τηρεί»(απ.531 Ν.):
ΧΟΡ:«Θνητά φρονείν χρη θνητήν φύσιν τούτο κατειδότας,ως ουκ εστίν πλην Διός ουδείς των μελλόντων ταμίας ό τι χρη τετελέσθαι».
(ΧΟΡ:Πρέπει ο θνητός να σκέφτεται ως θνητός ξέροντας αυτό,ότι δεν υπάρχει κανένας εκτός από τον Δία για τα μελλοντικά ταμίας,για το τι πρέπει να γίνει).

δ.Μενάνδρου «Επαγγελλόμενος»(απ.1 com IV σ.115):
«Το σον ταπεινόν,αν συ σεμνύνη,καλόν έξω φανείται,φίλ’άνερ•αν δ’αυτός ποιής ταπεινόν αυτό και τιθής εν μηδενί,οικείος ούτος κατάγελως νομίζεται».
(Η ταπεινή καταγωγή σου,αν είσαι σεμνός,καλή έξω θα φανεί,αγαπημένε άνθρωπε•αν,όμως,συ την ταπεινώνεις και την κάνεις ένα τίποτε,αυτό θεωρείται πια αυτογελειοποίηση).

ε.Μενάνδρου «Κανηφόρος»(απ.1 com IV σ.143):
«Το γαρ προθύμως μη πονήσαντας τυχείν ευδαιμονίας είωθ’ υπερηφανίας ποιείν».
(Το να κερδίσουν ευτυχία εύκολα,όσοι δεν κόπιασαν,συνήθως δημιουργεί περήφανους ανθρώπους).

στ.Αιλιανού ιστοριών(Ποικ.ιστ.ΙΙΙ 28):
«Ορών ο Σωκράτης τον Αλκιβιάδην τετυφωμένον επί τω πλούτω,και μέγα φρονούντα επί τη περιουσία και έτι πλέον επί τοις αγροίς,ήγαγεν αυτόν εις τινα της πόλεως τόπον,ένθα ανέκειτο πινάκιον έχον γης περίοδον,και προσέταξε τω Αλκιβιάδη την Αττικήν ενταύθ’αναζητείν.ως δ’εύρε,προσέταξεν αυτώ και τους αγρούς τους ιδίους αυτού διαθρήσαι•του δε ειπόντος «αλλ’ουδαμού γεγραμμένοι εισίν» «επί τούτοις ουν» είπε «μέγα φρονείς,οίπερ ουδέν μέρος της γης εισίν».
(Ο Σωκράτης,επειδή έβλεπε ότι ο Αλκιβιάδης είχε φουσκώσει από έπαρση για τον πλούτο του και ότι μεγαλοφρονούσε για την περιουσία του και τα χωράφια του,τον πήγε σε κάποιον τόπο της πόλης,όπου βρισκόταν ένας πίνακας με χάρτη της γης,και έδωσε εντολή στον Αλκιβιάδη να αναζητήσει σ’αυτόν την Αττική.Μόλις αυτός την βρήκε,τού έδωσε εντολή να ξεχωρίσει σ’αυτή τα δικά του χωράφια.Όταν αυτός τού είπε:«Όμως αυτά δεν είναι πουθενά σημειωμένα»,τού είπε:«Λοιπόν μεγαλοφρονείς γι’αυτά,που δεν είναι κανένα σημείο της γης;).

ζ.Σωκράτους:
«Σωκράτης ερωτηθείς τίνες βάναυσοι «οι των ομοίων» έφη «καταφρονούντες».
(Ο Σωκράτης,όταν τον ρώτησαν,ποιοι είναι χοντροκομμένοι,είπε:«Όσοι περιφρονούν τους όμοιούς τους»).

η.Διογένους:
«Ο τύφος ώσπερ ποιμήν ου θέλει τους πολλούς άγει».
(Η υπεροψία,όπως ακριβώς ένας βοσκός,οδηγεί τους περισσότερους,όπου θέλει).

θ.Διογένους:
«Της αλαζονείας καθάπερ των κεχρυσωμένων όπλων ουχ όμοια εστί τα εντός τοις εκτός».
(Στην αλαζονεία,όπως και στα επίχρυσα όπλα,τα μέσα δεν είναι όμοια με τα έξω).



(Πηγή:«Περί υπεροψίας» από το «Ανθολόγιον» του Ιωάννη Στοβαίου).