Ο Σωκράτης καυτηριάζει την υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας.

«Σωκράτης έλεγεν,ει τις εν θεάτρω υποκηρύττοι ανίστασθαι τους σκυτοτόμους,εκείνους μόνους αναστήσεσθαι,ομοίως ει τους χαλκοτύπους,τους υφάντας,τους άλλους κατά γένος·ει δε τους φρονίμους ή δικαίους,πάντας αναστήσεσθαι.και έστιν εν βίω βλάπτον μάλιστα το ανοήτους όντας τους πολλούς οίεσθαι φρονίμους είναι».

(Ο Σωκράτης έλεγε ότι,αν κάποιος μέσα σ'ένα θέατρο βάλει κήρυκα να πει να σηκωθούν οι υποδηματοποιοί,θα σηκωθούν μόνο εκείνοι,το ίδιο αν πει για τους χαλκουργούς,για τους υφαντές,για τους άλλους κατά επαγγελματική ειδικότητα·αν,όμως,πει να σηκωθούν οι συνετοί ή οι δίκαιοι,έλεγε ότι θα σηκωθούν όλοι.Και στη ζωή βλάπτει πάρα πολύ το να φαντάζονται οι περισσότεροι ότι είναι συνετοί,ενώ είναι ανόητοι).



(Πηγή:«Περί φιλαυτίας» από το «Ανθολόγιον» του Ιωάννου Στοβαίου).