Η φρόνηση και όχι η τύχη να οδηγεί τη ζωή μας,κατά τον Πλούταρχο.

«Ηρώτα τις Ιφικράτην τον στρατηγόν,ώσπερ εξελέγχων,τίς εστίν;«ούτε γαρ οπλίτης ούτε τοξότης ούτε πελταστής».κακείνος «ο τούτοις»,έφη,«πάσιν επιτάττων και χρώμενος».ου χρυσίον η φρόνησις εστίν ουδ’αργύριον ουδέ δόξα ουδέ πλούτος ουδ’υγίεια ουδ’ισχύς ουδέ κάλλος.τί ουν εστί;το πάσι τούτοις καλώς χρήσθαι δυνάμενον και δι’ο τούτων έκαστον ηδύ γίγνεται και ένδοξον και ωφέλιμον•άνευ δε τούτου δύσχρηστα και άκαρπα και βλαβερά,και βαρύνει και καταισχύνει τον κεκτημένον.η που καλώς ο Ησιόδου Προμηθεύς τω Επιμηθεί παρακελεύεται
μη ποτέ δώρα δέξασθαι παρ Ζηνός Ολυμπίου α;λλ’αποπέμπειν,
τα τυχηρά λέγων και τα εκτός,ως ει παρεκελεύετο μη συρίζειν άμουσον όντα μηδ’αναγιγνώσκειν αγράμματον μηδ’ιππεύειν άνιππον,ούτε παρακελευόμενος αυτώ μη άρχειν ανόητον όντα μηδέ πλουτείν ανελεύθερον μηδέ γαμείν κρατούμενον υπό γυναικός.ου γαρ μόνον «το ευ πράττειν παρά την αξίαν αφορμή του κακώς φρονείν τοις ανοήτοις γίγνεται»,ως Δημοσθένης είπεν,αλλά το ευτυχείν παρά την αξίαν αφορμή του κακώς πράττειν τοις μη φρονούσιν».


(Κάποιος ρώτησε τον στρατηγό Ιφικράτη,σαν να προσπαθούσε να τον ελέγξει,ποιος είναι,επειδή δεν είναι «ούτε οπλίτης ούτε τοξότης ούτε πελταστής» •εκείνος τότε αποκρίθηκε:«Είμαι αυτός που διοικεί και χρησιμοποιεί όλους τους παραπάνω».Η φρόνηση δεν είναι χρυσάφι ούτε ασήμι ούτε φήμη ούτε πλούτος ούτε υγεία ούτε δύναμη ούτε ομορφιά.Τότε τί είναι;Είναι αυτό που μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά όλα τα παραπάνω και αυτό,μέσα από το οποίο το καθένα από τα παραπάνω γίνεται ευχάριστο,σπουδαίο και ωφέλιμο.Χωρίς αυτό είναι άχρηστα,στείρα και βλαβερά και βαραίνουν και ντροπιάζουν τον κάτοχό τους.Ασφαλώς είναι σωστή η συμβουλή που δίνει ο Προμηθέας του Ησιόδου στον Επιμηθέα:
«ποτέ μην πάρεις δώρα από τον Δία τον Ολύμπιο,αλλά πίσω να τα στείλεις»,
εννοώντας όσα σχετίζονται με την τύχη και αφορούν εξωτερικά πράγματα•είναι σαν να τον συμβουλεύει να μην παίζει φλογέρα,αν δεν ξέρει μουσική,να μην διαβάζει,αν είναι αγράμματος,να μην ιππεύει,αν δεν ξέρει από άλογα,συμβουλεύοντάς τον έτσι να μην κατέχει δημόσιο αξίωμα,αν είναι ασύνετος,να μην πλουτίζει,αν είναι φιλάργυρος,να μην παντρεύεται,αν τον κυβερνάει γυναίκα.Γιατί δεν αληθεύει μόνο,όπως έχει πει ο Δημοσθένης,ότι «η παρά την αξία επιτυχία γίνεται για τους ανόητους πηγή της λανθασμένης σκέψης»,αλλά και η παρά την αξία καλοτυχία γίνεται επίσης για τους άφρονες πηγή δυστυχίας).





(Πηγή:«Περί τύχης» του Πλουτάρχου).